خضوع ابراهیم (قرآن)از فضایل حضرت ابراهیم علیه‌السلام که در آیات قرآن به آن اشاره شده، «خضوع» است. ۱ - خضوع در برابر خداابراهيم علیه‌السلام، مطيع و خاضع در برابر خداوند: ۱. «إِنَّ إِبْرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِلّهِ حَنِيفًا ...؛ابراهيم به تنهايى امّتى بود مطيع فرمان خدا؛ خالى از هر گونه انحراف؛ ....»«قُنوت» مصدر «قنت» اطاعت خاضعانه را مى‌گويند. ۲. «وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِبْرَاهِيمَ ... • أُوْلَئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ ... وَمِمَّنْ هَدَيْنَا وَاجْتَبَيْنَا إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّدًا وَبُكِيًّا؛در اين كتاب، ابراهيم را ياد كن، ... نها پيامبرانى بودند ... و از كسانى كه هدايت كرديم و برگزيديم، كسانى كه خداوند مشمول نعمتشان قرار داده بود، ... هنگامى كه آيات خداوند رحمان بر آنان خوانده مى‌شد به خاک مى‌افتادند، در حالى كه سجده مى‌كردند و گريان بودند.» «خرّ» يعنى سقوطى كه از آن صدايى شنيده شود و گفته شده كه مقصود از «خرّوا سجداً»، خضوع است. با توجّه به سياق آيات، كلمه «أولئك» اشاره به پيامبرانى است كه نام آنها در همين آيه و آيات سابق برده شده است. ۲ - پانویس۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۱۳۷، برگرفته از مقاله «فضایل ابراهیم علیه‌السلام (خضوع)». |